Το “Melodii la Costinesti” ήταν μια ταινία που γυρίστηκε το 1982, με πολλούς από τους τότε
διάσημους Ρουμάνους ηθοποιούς. Έχει επίσης ζωντανά πλάνα από τη συναυλία μερικών από
τα κορυφαία ρουμανικά συγκροτήματα εκείνης της εποχής. Λίγο μετά την πρεμιέρα της
αποσύρθηκε από τους κινηματογράφους, κατόπιν αιτήματος της Έλενας Τσαουσέσκου, της
συζύγου του Ρουμάνου δικτάτορα, επειδή ήταν πεπεισμένη ότι η ταινία κοροϊδεύει τον
μεγαλύτερο γιο της, Νίκου, ο οποίος ήταν γνωστός για την εξωφρενική νυχτερινή ζωή και τα
πάρτι του.
Στη δεκαετία του 1980, και ιδιαίτερα προς το τέλος της δεκαετίας του 1980, ένα από τα λίγα
μέρη όπου ο αντικομφορμισμός μπορούσε να εκδηλωθεί για λίγους μήνες το χρόνο ήταν το
χωριό Costinești, το οποίο είχε μετατραπεί τη δεκαετία του 1960 σε θερινό θέρετρο νέων.
Χάρη στην ύπαρξη του Radio Vacanța Costinești, οι διαμονές σε αυτό το θέρετρο έγιναν κατά τη
δεκαετία του 1980 ένα ασύγκριτο κοινωνικό φαινόμενο στη Ρουμανία και η επιτομή της
εναλλακτικής κουλτούρας της νέας γενιάς.
Κείμενο επιμέλειας:
Το κλαπέτο είναι επίσης ένα στιβαρό και απλό κομμάτι εξοπλισμού που, εκτός πλαισίου, θα
μπορούσε να φανεί τετριμμένο. Ωστόσο, μέσω της ενίοτε σολιψιστικής ματιάς και της έντονης
ερωτικής σχέσης του κινηματογράφου με τον εαυτό του, το κλαπέτο έχει γίνει ένα κομμάτι
εξοπλισμού που είναι οικείο σε θεατές που δεν έχουν βρεθεί ποτέ και μπορεί να μην βρεθούν
ποτέ κοντά σε κινηματογραφικό πλατό. Έχει γίνει μια εικονική αναπαράσταση των ελπίδων
και των ονείρων των απανταχού κινηματογραφιστών. Έχει φτάσει να αντιπροσωπεύει τη
στιγμή-κλειδί που οι προσπάθειες ολόκληρου του συνεργείου θα αποτυπωθούν στο φιλμ. Από
μόνο του, είναι ένα αντικείμενο που έχει αποκτήσει μια δυναμική ένταση. Πόσες λήψεις θα
χρειαστούν για να αποτυπωθεί το όραμα των κινηματογραφιστών; Θα είναι κάποια από αυτές
αρκετά καλή για να τραβήξει την προσοχή του κοινού, αρκετά ώστε να αναστείλει τη δυσπιστία
του και να εισέλθει στην ψευδαίσθηση που δημιουργείται από όλη αυτή τη σκληρή δουλειά και
τα μηχανήματα; Το κλαπέτο είναι ένα απλό και βασικό κομμάτι του μηχανισμού στο
εργοστάσιο των ονείρων. Η συμπερίληψή του σε αυτή την έκθεση είναι ένα νεύμα στη
διαχρονική σύνδεση μεταξύ κοινού και κινηματογραφιστών – Mary Kate O’Flanagan,
επιμελήτρια.