Σε μια ήσυχη ρουμανική κωμόπολη, διάσημη για το αλατωρυχείο της κατά τη δεκαετία του
1990, η μικρή Μιχαέλα, μόλις 3 ετών το 1989, καθόταν κάθε βράδυ δίπλα στη γιαγιά της.
Συγκεντρώνονταν γύρω από ένα παλιό φορτηγάκι, με τη μυστηριώδη γοητεία του να γοητεύει
τη Μιχαέλα. Με μεγάλη προσοχή, η γιαγιά της έπαιζε κλασικές ρουμανικές ιστορίες σε δίσκους
βινυλίου. Αυτές οι ιστορίες ζωγράφιζαν ζωντανές εικόνες στο μυαλό της Μιχαέλας, γεμάτες με
γενναίους χαρακτήρες και μαγευτικά τοπία. Αν και ήταν πολύ μικρή για να τις κατανοήσει
πλήρως, ένιωθε την ικανότητα των ιστοριών να τη συνδέουν με τον κόσμο. Καθώς η Μιχαέλα
μεγάλωνε, η αγάπη της για τον κινηματογράφο άνθισε. Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και
άρχισε να φτιάχνει τις δικές της ταινίες. Κάθε παραγωγή στόχευε στο να αποτυπώσει τη
μαγεία που ένιωθε ως παιδί ακούγοντας ιστορίες στο πικ-απ της γιαγιάς της. Το παλιό pick-up
έγινε γέφυρα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, μεταφέροντας το πάθος της μικρής Mihaela
για τον κινηματογράφο από τη δεκαετία του ’90 στη σφαίρα του σύγχρονου κινηματογράφου.
Το αλατωρυχείο στο Slanic Prahova είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Κείμενο επιμέλειας:
Η κινηματογραφική επιδίωξη της Mihaela έγινε ζωντανή απόδειξη της ισχυρής επιρροής των
παιδικών εμπειριών. Το παλιό πικ-απ, που κάποτε ήταν ένα δοχείο για την αφήγηση ιστοριών,
έχει γίνει μια συμβολική γέφυρα, που συνδέει τα πεδία της μνήμης και της νεωτερικότητας.
Είναι μια γέφυρα που συνδέει την πρώιμη γοητεία της Mihaela για τις αφηγήσεις με τις
σημερινές της προσπάθειες, αναδεικνύοντας τη διαχρονική δύναμη των ιστοριών να
διαμορφώνουν και να εμπνέουν όλες τις γενιές. Αυτή η αδιάλειπτη συνέχεια μεταξύ
παρελθόντος και παρόντος αποτελεί παράδειγμα της ισχυρής σύνδεσης μεταξύ της Mihaela και
της γιαγιάς της. Η φαντασία είναι απεριόριστη, ειδικά όταν της παρέχεται τροφή για σκέψη. Ο
κινηματογράφος είναι ακριβώς αυτή η φαντασία και η δύναμη των ιστοριών να ξεπερνούν τα
σύνορα και να συνδέουν πολυάριθμους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο – Zhana Kalinova,
επιμελήτρια