Τίτλος: Φτερά του πόθου
Καλλιτέχνης: Diana Păun
Χώρα: Ρουμανία
Η Diana Păun δουλεύει με φωτογραφίες και ειδικές εγκαταστάσεις με διάφορα
αντικείμενα προκειμένου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον γύρω από τη φωτογραφία
στο χώρο. Η Diana εμπνέεται από τις καθημερινές εμπειρίες ως μέλος της κοινωνίας, τη
σχέση μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης. Την
ενδιαφέρουν θέματα όπως η κοινωνία, η αυτοανθρωπολογία, οι συλλογικές μνήμες και
οι αναδυόμενες εναλλακτικές ιστορίες.
Αποφοίτησε από το πρόγραμμα πτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα
“Φωτογραφίας και Δυναμικής Εικόνας” του Εθνικού Πανεπιστημίου Τεχνών στο
Βουκουρέστι. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, απόλαυσε δύο σπουδές Erasmus,
στη Γαλλία και την Αυστρία. Παρουσίασε τα έργα της σε φεστιβάλ κύρους, όπως το
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόδας του Μιλάνου και τα First Time Filmmaker Sessions
που διοργάνωσε το Lift-Off Global Network στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης, έχει
συμμετάσχει σε εθνικές ή διεθνείς εκθέσεις: “We Are Not Passive Visitors” – Borderline
Art Space, Iași, Ρουμανία, “Possible Interactions” – National Museum of Contemporary
Art, Βουκουρέστι, Ρουμανία, ενώ η πιο πρόσφατη είναι η έκθεση “In Translation –
Nature’s Contexts” που πραγματοποιήθηκε στην Park View Gallery στο Shenzhen της
Κίνας.
Το όραμα του καλλιτέχνη:
Για το πρόγραμμα CineEuroConnect, αποφάσισα να επικεντρωθώ στην ταινία Wings of
Desire του Wim Wenders. Κατά τη γνώμη μου, η ταινία αυτή έχει μεγάλη σημασία για
την ιστορία του κινηματογράφου, όχι μόνο όσον αφορά την αφήγησή της, αλλά και από
οπτική, κοινωνική και ιστορική άποψη.
Με ελκύει ιδιαίτερα η ακολουθία με τον ηλικιωμένο άνδρα που προσπαθεί να βρει την
Potsdamer Platz. Παρόλο που ο χάρτης και όλη η έρευνά του τον οδηγούν στο σωστό
μέρος, η Potsdamer Platz διαφέρει από αυτό που θυμόταν πριν από τον Δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για το έργο, θέλω να προσεγγίσω την τοποθεσία Postader Platz στο Βερολίνο σε μια
φωτογραφική εικόνα Polaroid με κύριο θέμα τον ουρανό. Με την πάροδο του χρόνου,
οι τόποι αλλάζουν για διάφορους λόγους, αλλά ο ουρανός παραμένει ο ίδιος, όπως λέει
και ο αρχικός τίτλος “Der Himmel über Berlin”. Μέσω αυτού του έργου, θέλω να
αποτίσω φόρο τιμής στην ταινία και στις αναμνήσεις που παραμένουν μαζί μας και μας
καθορίζουν παρά τις αλλαγές γύρω μας. Θέλω να δουλέψω με τη φωτογραφία Polaroid
επειδή αυτός ο τύπος φωτογραφίας συνδέεται με τις αναμνήσεις.
Κείμενο επιμέλειας:
Το έργο αυτό είναι εντυπωσιακό για την έξυπνη χρήση του μέσου για τη διερεύνηση
του θέματος. Η φωτογραφική μηχανή Polaroid είναι από μόνη της σχεδόν ένα
τεχνούργημα, αφού έχει σχεδόν αντικατασταθεί από το ψηφιακό φιλμ από την εποχή
της ακμής της στη δεκαετία του 1970-αρχές του 2000. Μέρος της γοητείας της Polaroid
ήταν ότι προσέφερε στιγμιαίες αναμνήσεις, αντανακλώντας μια στιγμή που πιάστηκε
τόσο πρόσφατα στο χρόνο, ήδη στο παρελθόν αλλά ακόμα τόσο κοντά. Για όσους από
εμάς μεγαλώσαμε περιμένοντας να εμφανιστούν οι φωτογραφίες, αυτό ήταν
συναρπαστικό.
Σήμερα, η Polaroid επιβιώνει μόνο επειδή υπάρχει αρκετή ζήτηση στη βιομηχανία
κινηματογράφου και τηλεόρασης για να τη στηρίξει. Οι κινηματογραφιστές
εξακολουθούν να χρειάζονται Polaroid για τα μαλλιά και το μακιγιάζ, τη συνέχεια και
τις τοποθεσίες. Έτσι, έχει γίνει κάτι που έχει απήχηση τόσο στους ηθοποιούς όσο και
στα συνεργεία του κινηματογράφου, ως εργαλείο της κρυφής μας τέχνης.
Το συγκεκριμένο έργο χρησιμοποιεί αυτό το μέσο για να μας υπενθυμίσει ότι το φιλμ
είναι τόσο μια συσκευή καταγραφής όσο και ένα μέσο για να αντικατοπτρίζει μια
συγκεκριμένη άποψη. Αναλογιζόμενος το Wings of Desire, το εξαιρετικό έργο του Wim
Wenders το 1987, το έργο του Păun είναι ένα ακόμη ποίημα αγάπης για το Βερολίνο,
μια πόλη που συνδέεται επανειλημμένα με την ελευθερία και την καταπίεση. Σε αυτό
το έργο ο καλλιτέχνης μας καλεί να αναλογιστούμε πώς η τέχνη και η φύση
υπερβαίνουν τις χρονικές ανησυχίες και τις προσωρινές πολιτικές και προσωπικές
καταστάσεις. – Mary Kate O’Flanagan, επιμελήτρια.