Τίτλος: “Το αόρατο σκηνικό”
Καλλιτέχνης: Gergana Ivanova και Ioana Țurcanu
Χώρα: Ρουμανία/Βουλγαρία
Η Gergana Ivanova ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Εθνική Ακαδημία Τεχνών της
Σόφιας με πτυχίο και μεταπτυχιακό στη γραφιστική και την χαρακτική, ενώ
παράλληλα απέκτησε και δεύτερη ειδίκευση στη θεωρία και την πρακτική της
καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Μέσα από την τέχνη της, η Gergana είναι αφιερωμένη στην
αναδημιουργία εννοιών σχετικά με την προέλευση και τη φύση της ανθρωπότητας
στον τρισδιάστατο κόσμο μας, συνδυάζοντας διαφορετικά καλλιτεχνικά μέσα. Έχει
αναγνωριστεί με σημαντικά βραβεία, όπως το Βραβείο Νέου Συγγραφέα στο 5ο
Φόρουμ Μικρών Γραφικών Μορφών και το Βραβείο Άδειας NAA στη Θερινή Ακαδημία
του Wittgenstein House στη Βιέννη. Η Gergana έχει επίσης επιλεγεί ως καλλιτέχνης σε
σημαντικά φεστιβάλ όπως το Cubos de las Tentaciones στο 8ο FIG Bilbao Paper Art
Festival στην Ισπανία και έλαβε ειδικό τιμητικό βραβείο για τη συμβολή της στη
σύγχρονη γραφιστική τέχνη στη 10η Διεθνή Τριενάλε Γραφιστικής Τέχνης της Bitola.
Η Gergana έχει εκθέσει σε πολυάριθμες γκαλερί και εκδηλώσεις τόσο στη Βουλγαρία
όσο και στο εξωτερικό, όπως στην Κωνσταντινούπολη, την Ιταλία, την Τουρκία, τη
Γερμανία και πολλές άλλες. Έχει συμμετάσχει σε εργαστήρια και προγράμματα
παραμονής, όπως “Museum of Senseless Invisibility” – Master Class by Teodor Ushew,
Theater of the Senses, ECHO III “For memory’s sake” – Bucharest Visual Arts Residency,
Little Bird Place Artist Residency, NeoNlitic2 installation project, και άλλα. Το 2022, η
Gergana ήταν μία από τους καλλιτέχνες που επιλέχθηκαν για την έκτη έκδοση του 180°
Festival – Laboratory for Innovative Art, που παρουσιάστηκε στο Ινστιτούτο Γκαίτε.
Η Ioana Țurcan είναι παρούσα μέσα από το έργο της ως κινηματογραφίστρια,
διεπιστημονική καλλιτέχνης και μερικές φορές ως πολιτιστική παραγωγός, με τυπική
εκπαίδευση στην κινηματογραφία, τη φωτογραφία και τα μέσα ενημέρωσης (BA), την
παραγωγή ντοκιμαντέρ (MA) και την παραγωγή ταινιών/βίντεο (MFA), η οποία
ολοκληρώθηκε με υποτροφία Fulbright, καθώς και με μεταπτυχιακές σπουδές στις
κριτικές εικόνες: Royal Institute of Art, Σουηδία. Επί του παρόντος παρακολουθεί ένα
αυτοτελές μάθημα στο HDK-Valand, Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ με θέμα
“Σύγχρονη τέχνη και υγεία” και είναι μέλος της ομάδας υποτρόφων 2024 για τη διεθνή
υποτροφία CEC ArtsLink.
Με την πάροδο των χρόνων έχει επιλεγεί για πολλές εκθέσεις και φεστιβάλ τόσο στη
Ρουμανία όσο και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων αναφέρουμε την The Wrong
Biennale, την Biennale των Δυτικών Βαλκανίων, την LIFELIKE: Invoking Ghosts at La
Cave, Γαλλικό Ινστιτούτο, Cluj, DARLINGS TO KILL, DARLINGS TO KISS, SwitchLab,
Βουκουρέστι, Ρουμανία- HOME: ένας κόσμος μεταξύ λήθης και επιμονής, Târgu Mureș,
Ρουμανία- GESTURES OF CARE, White Cuib Gallery, Cluj, Ρουμανία- IT WAS, IT IS, IT
WILL BE. IN PROCESS περιπλανώμενη στο Morawa Palace και στην Entropa Gallery
στην Πολωνία, RESTLESS IMAGE, UNRESOLVED GAZE, Πολιτιστικό Κέντρο
Βελιγραδίου, Σερβία- REPRESENTATIONS, INTERRUPTED – Mejan Gallery, Στοκχόλμη,
Σουηδία- HIBERNACULUM SHOW, The Works Visual Arts Society, Έντμοντον,
Αλμπέρτα, Καναδάς- 20th INTERNATIONAL OPEN, Women Made Gallery, Σικάγο, IL,
ΗΠΑ.
Το 2022 με τη διακρατική καλλιτεχνική κολεκτίβα, an office, ανέπτυξε site-specific
ενεργοποιήσεις που παρουσιάστηκαν στην Documenta 15 (Γερμανία), στο Fotograf
Festival (Τσεχία) και στο Centrul de Proiecte (Ρουμανία).
Το όραμα των καλλιτεχνών:
Η εξερεύνηση αυτή συνδέεται άρρηκτα με τη συνεχιζόμενη έρευνα για τις γυναίκες
σκηνοθέτες και την ανεκτίμητη συμβολή τους στον κόσμο του κινηματογράφου. Η
μελέτη της φεμινιστικής κινηματογραφικής δημιουργίας έχει αποκαλύψει τα
αξιοσημείωτα επιτεύγματα των γυναικών στον κλάδο, ρίχνοντας φως στις μοναδικές
προοπτικές τους, στις καινοτόμες τεχνικές αφήγησης και στον ρόλο τους στην
πρόκληση και την αναδιαμόρφωση των κοινωνικών προτύπων. Ταινίες όπως “Η
πορφυρή μάσκα” (1916) της Grace Cunard, “A Santanotte” (1922) της Elvira Notari και
“Intolerance” (1916) του D. W. Griffith το αποδεικνύουν αυτό. Η έρευνα αυτή αποτελεί
ουσιαστικό μέρος της ευρύτερης αφήγησης γύρω από τον φεμινιστικό κινηματογράφο,
αναδεικνύοντας όχι μόνο τη δύναμη της αφήγησης, αλλά και την κρίσιμη σημασία της
ποικιλομορφίας και της ισότητας των φύλων στο χώρο της κινηματογραφικής
παραγωγής.
Κείμενο επιμέλειας:
Η κινηματογραφική βιομηχανία, όπως και πολλές άλλες, απαιτεί πλήρη αναδιάρθρωση
λόγω των ανισορροπιών μεταξύ των φύλων και των διακριτικών χαρακτηριστικών
της. Η δημιουργία πιο διαφορετικών τομέων και πρακτικών όχι μόνο θα εμπλουτίσει
την εσωτερική δημιουργική διαδικασία, αλλά θα οδηγήσει σε υψηλότερους βαθμούς
του θεατή
ταύτιση με τους χαρακτήρες στην οθόνη, αντανακλώντας την ποικιλία των
ανθρώπινων εμπειριών.
Ο ρόλος της γυναίκας στον κινηματογράφο έχει εξελιχθεί σημαντικά από τις πρώτες
ημέρες της κινηματογραφικής
βιομηχανία εικόνων μέχρι σήμερα. Στις πρώτες μέρες του κινηματογράφου οι γυναίκες
εμφανίζονταν κυρίως ως ηθοποιοί, οι οποίες απεικονίζονταν σε περιοριστικούς ρόλους
που συμμορφώνονταν με τα κοινωνικά πρότυπα. Σιγά σιγά, οι γυναίκες εντοπίστηκαν
πίσω από τις σκηνές και σταδιακά, πίσω από την κάμερα.
Μέσα από την τέχνη τους, η Gergana και η Ioana έχουν αφιερωθεί στην εξερεύνηση της
επαναλαμβανόμενο θέμα της αναγνώρισης γυναικών σκηνοθετών. Μέσω της
προσέγγισης του κολάζ, οι καλλιτέχνες διευρύνουν επιδέξια τη σφαίρα του στοχασμού
για τους θεατές της έκθεσης. Ενσωματώνουν ένα τολμηρά εκφρασμένο απόσπασμα της
Alice Guy- Blaché σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών στην κινηματογραφική
βιομηχανία, συγχωνεύοντάς το με το στιγμιότυπο της Grace Cunard από την ταινία
“The Purple Mask”, το οποίο αντανακλά τις απεριόριστες ικανότητες των γυναικών.
Επιπλέον, παρουσιάζουν το αναγνωρισμένο έργο της Elvira Notari “A Santanotte” και
τη δεύτερη ταινία του D.W. Griffith, “Intolerance”, που απαντά στις κατηγορίες για
ρατσισμό και υπεροχή μετά τη “Γέννηση ενός έθνους”.
Αν και αρχικά μπορεί να φαίνεται περίπλοκη η διασύνδεση αυτών των τριών ταινιών,
ένα κοινό νήμα τις ενώνει – δηλαδή το θέμα της γυναικείας ενδυνάμωσης ή,
τουλάχιστον, η απεικόνιση των γυναικών σε ρόλους, που αμφισβητούν τις
παραδοσιακές προσδοκίες.
Το έργο της Gergana και της Ioana παρέχει μια κρίσιμη προοπτική της γυναικείας
συμμετοχής σε μια κινηματογραφική βιομηχανία που κυριαρχείται κυρίως από άνδρες.
Προσφέροντας μια πλατφόρμα για συζητήσεις και αμφισβήτηση των κυρίαρχων
προτύπων είναι αυτό που οι γενναίες καλλιτέχνιδες θέτουν με επιδέξιο τρόπο – Zhana
Kalinova, επιμελήτρια.